lubieżnik

lubieżnik: {{stl_3}}lubieżnik {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}lubjɛʒɲik{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_4}}<{{/stl_4}}{{stl_37}}Pl {{/stl_37}}{{stl_8}}-cy{{/stl_8}}{{stl_4}}> {{/stl_4}}{{stl_10}}m {{/stl_10}}{{stl_51}}

{{/stl_51}}{{stl_14}}Lustmolch {{/stl_14}}{{stl_15}}m {{/stl_15}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_30}}pej {{/stl_30}}{{stl_16}}fam{{/stl_16}}{{stl_4}}){{/stl_4}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_14}}geiler Bock {{/stl_14}}{{stl_15}}m {{/stl_15}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_30}}pej {{/stl_30}}{{stl_16}}fam{{/stl_16}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}

Игры ⚽ Нужна курсовая?

lubieżnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. lubieżnikicy {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek lubieżny; rozpustnik : {{/stl 7}}{{stl 10}}Stary lubieżnik. Lubieżnik z miną świętoszka. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
lubieżnik — m III, DB. a, N. lubieżnikkiem; lm M. lubieżnikicy, DB. ów «człowiek lubieżny, rozpustnik» … Słownik języka polskiego
satyr — m IV, DB. a, Ms. satyryrze; lm M. te y, ci owie, DB. ów mit. gr. «bożek płodności i urodzaju, wesoły, żądny użycia towarzysz Dionizosa; przedstawiany jako pół człowiek, pół kozioł» przen. «lubieżnik, rozpustnik» … Słownik języka polskiego

Academic dictionaries and encyclopedias